Bu yazı Sizden Önce Kere Okundu
Irak'taki beşinci gününde çıktığı ilk görevinde isabet eden bir kurşun sonucu belden aşağısı felçli kaldı.
Olayın üzerinden geçen 3 yıldan sonra, Tomas Young askerlerin evlerine dönmesini isteyerek ve bugün, Toronto sinema festivalinde, gösterime girilecek belgesel filmi "Body of War"daki kendi hikayesini anlatarak Amerika'yı dolaşıyor. Tekerlekli sandalyede yaşamaya mahkum edilmiş, 24 yaşındaki bu emektar asker; "Bin Ladin, Bush'a, ulusal güvenliği zayıflattığı için teşekkür edecek" diyor ve ekliyor "Irak'taki 160,000 askerimizle daha önce hiç olmadığımız kadar kolay bir
hedefiz."
Noelia Sastre: Askere 11 Eylül saldırısından iki gün sonra kaydını yaptırmıştın. O anda ne düşünüyordun?
Tomas Young: Televizyondan Bush'un, ikiz kulelerin enkazı üzerine konuştuğunu gördüm ve o an "bunu yapanların bulunup yargı önüne taşınması" gibi büyük bir yalana kandım.
Irak'taki beşinci gününde yaralandın. Böyle bir şeye nasıl tahammül ettin?
Yaralandığımı hissettiğim zaman bir daha yürüyemeyeceğimi zaten tahmin etmiştim, bu yüzden doktor bu tahminimi doğruladığında göz yaşlarına boğulmadım. İlk olarak hayatımın bundan sonrasını nasıl geçireceğimi araştırmaya ağırlık verdim.
Yeni hayatın nasıl?
Bazen bir tabutla dönmüş olsaydım daha iyi olurdu diyorum. Ama yaşıyordum, böylece kendi hayatımın ve diğer askerlerin hayatının daha iyileşmesi için bir şeyler yapmaya karar verdim. Sağlık olarak iyi değilim. Sürekli titremeli spazmlar geçiriyorum. Sakatların hiçbir şey hissetmediklerini zannederdim ama şimdi biliyorum ki iyi olan hiçbir şeyi hissedemiyorlar. Annemin yardımları inanılmazdı. Evliliğim bitmişti ama o parçaları toplamak için oradaydı.
Senin hikayen oldukça hareketli. Ve çok da cesur, çünkü belgeselin senin cinsel problemlerine kadar her şeyi kapsıyor. Bunu anlatmaya neden karar verdin?
11 Eylül saldırılarında 19 terörist rol almıştı. Pilotlar Libyalı,
Mısırlı ve Pakistanlıydılar. Geriye kalanlar Suudi Arabistanlıydı. Ben askere sorumluları bulmak için kaydoldum, ama sonra kuşku duymaya başladım. İlginçtir, feshetme yetkin olmayan bir kontrat imzalıyorsun ama ordu gerekli gördüğü durumlarda kontratın süresini uzatabiliyor, Irak'a gidemeyecektim bu yüzden doktora gidip, depresyon yaşadığımı ve bana sakinleştirici ilaçlardan bir reçete yazmasını istedim. Bunun için önce papaz'ı görmem gerekti; papaz'ın bana dediği şuydu: "Iraklıları öldürmeye başlayınca kendini daha iyi hissetmeye başlayacaksın". Böylece bana Prozac verdiler ve Irak'a yolladılar. Yaralı düştükten birkaç gün sona televizyonda, Temsilciler Meclisi'nin 82,000 milyon dolarlık bir bütçeyi savaşa ayırmak üzerine tartıştıklarını gördüm. Coloradolu demokrat bir üye 2,000 milyon doların, koşullarının düzeltilmesi için, askerlerin tedavi edildiği hastanelere ayrılmasını önerdi, ama bir kişi haricinde bütün cumhuriyetçi üyeler buna karşı oy verdi. Bu beni çok kızdırdı. Diğer Irak savaş gazileri ve Irak'ta görev yapmış, savaş karşıtı eski askerlerle bir araya geldim, kendimi ifade etmeye başladım ve bu benim için her şeyden daha ateşleyici bir şey oldu.
Body of war'da vermek istediğin mesaj ne?
Belgeseli izleyen insanların bilmesini istediğim şey şu; askere yazılan insanlar bunu ölebileceklerini bilerek yapıyorlar, ama hiçbiri eve döndükten sonra başka mücadelelerle dolu yeni bir hayata hazır değil.
Kardeşin iki hafta içinde Irak'a, ikinci kez gidecek.
Evet. İlk defa Irak'a gittiğinde ben hastanedeydim ve o intikam alacak birilerinin arayışındaydı. Ama gördüklerinden sonra o da kuşkulandı bazı şeylerden. Yaptığı şeye artık inanmasa da kontrattaki zorunluluğunu yerine getirmek için çalıştığından onunla gurur duyuyorum.
Irak'taki birlikler sence ne zaman dönerler?
Bush'un planlarına göre, bir sonraki başkan onları orada tutmaya devam edecek. Çok zaman geçecek. Bush şu anda kendi hakkında insanların ne düşündüğünü önemsemiyor, o zannediyor ki böyle devam ederse gelecekte onu büyük bir başkan olarak anacaklar. Ama o hiçbir savaşa kendisi gitmedi.
100 senatörden 77'si savaştan yana oy kullandılar. Vietnam'daki hatayı neden tekrarlamış olabilirler?
Bu bir talihsizlikti, sadece 23 senatör anayasanın onlara verdiği güce inandılar. Geri kalanlar oylarıyla Bush'un savaş ilan etmesine destek verdiler. İlk başlarda, birçok demokrat üye Irak ile Vietnam'ı birbirine benzettiler ama cumhuriyetçilere göre böyle bir karşılaştırma mantıksızdı. Bush diyor ki bizim Vietnam'da uzun süre kalmak gibi bir amacımız yoktu. 12 yıl ve 58,000 ölü yeterli değil miydi? Bizi kandırdı ve şimdi kaybettiklerimizin anısına orada kalmamız gerekecek, ama kayıplar da durmadan artıyor. Şimdiye kadar 3,000 amerikan askeri ve 664,000 Iraklı öldü.
İkinci bir 11 Eylül vakası olsaydı askere yine askere kaydolur muydun?
Beklerdim. Eğer bize gerçekten kimin saldırdığını bilirsek ve başkan gerçek sorumluların üzerine bizi yollarsa kuşkusuz kaydolurdum. Ama bizi saldırıyla hiçbir alakası olmayan bir ülkeye yollamaya kalkarsa o zaman o savaşa karşı mücadeleye katılırdım.
Rebelion.org'daki İspanyolcasından Ercan BAYRAZ tarafından çevirilmiştir.
